Hoe het begon – Mieke du Laing

Het begon in 2002 toen ik in contact kwam met Judith en een eerste reading via de telefoon had. Het was zeer intens en ging diep. Die informatie en bevestiging van mijn eigen invoelen zocht ik al een hele tijd! Nu zat ik op het juiste spoor, zo voelde het. Voor Judith was dit ook belangrijk. We besloten om contact te houden om activiteiten te gaan neerzetten in Vlaanderen en eventueel in Nederland. Het duurde nog wel even voor ik het aandurfde om een onbekende dame uit New Mexico naar hier uit te nodigen, en nog wel in het Engels.

We startten in 2003 met een bijeenkomst in Vlaanderen en een aantal readings voor mensen uit mijn kring van gelijkgestemden. Meteen kwamen er nieuwe vragen en werden ook contacten in Nederland concreet gemaakt. Judith had reeds contact met enkele mensen in Nederland zoals Theresa en Olivier. Ze werkte ook mee aan een grotere opzet rond de graancirkels waar vele deskundigen en geïnteresseerden elkaar konden ontmoeten. Een succes! Sinds die tijd kon zij workshops en readings in Vlaanderen en Nederland combineren met een bezoek aan Engeland (graancirkels) of Schotland en bezocht ze ook enkele malen Zuid-Frankrijk. Ze kreeg dus zelf een bredere horizon en Europa was voor haar én voor Randy een boeide streek.

Er ontstond een grote kring  mensen die geboeid werden door de inhouden die zij bracht. Zo hebben we gewerkt rond de graancirkel-codes en hoe hiermee te werken. We werkten rond haar boek ‘A New Formula for Creation’, en de Maria Magdalena energie. Tenslotte werkten we met wat ons nog het meeste bezig hield om te begrijpen en te voelen: het Thaedra Field en het Unified Field, en wat er allemaal gaande is in de voorbereiding naar de Nieuwe Tijd en de Nieuwe Aarde. Dit werd dus een succes story. Op verschillende plaatsen en regio”s stapten mensen naar voren die dit met vreugde en passie wilden organiseren. Eerst ieder op zijn/haar eigen terrein en nu de laatste jaren met gebundelde kracht.

Samenwerken met Judith was en is voor mij een goede leerschool geweest, ook al had ik al enige ervaring in vormingswerk met/voor volwassenen. Hoewel dit toch wel even anders was kon ik het met mijn hart doen. Wat de toekomst brengt wil ik nu zeker nog niet invullen, maar het is zeker nog niet af.

Mieke du Laing, Leuven – België, december 2009

Het begon met een droom – Olivier

Op een nacht, ongeveer 7 jaar geleden (2003) had ik een lucide droom. Ik ontmoette hierin een vrouw die zichzelf Judith Moore noemde. Ze zei dat ze schrijfster was en dat ze net een boek had geschreven, waarvan ze me de titel gaf. Haar naam zei me niets, maar bleef de dagen na de droom helder bij. Ik besloot het te googlen, en kwam zo op Judith’s website. Bij het zien van haar site realiseerde ik me dat ik één van haar boeken een keer ergens had zien liggen. Al met al genoeg reden om haar te bellen, en toen ik dit deed vertelde ik haar over mijn ervaring. Hierop liet ze me enigszins overdonderd weten dat ze bijna klaar was met het schrijven van een boek, en dat de titel die ik haar gaf precies overeen kwam met de inhoud van haar boek.

Van het één kwam het ander, en voor we het wisten zaten we een aantal maanden later met een kleine groep mensen in Glen Lyon, Schotland. Deze bijzondere reis was het begin van een groot energetisch avontuur. Het jaar erna (2004) ontstond het idee om in Amsterdam een workshop te organiseren, om te zien of er belangstelling voor Judith’s werk zou zijn. Dit bleek overduidelijk het geval: tegenwoordig bezoekt Judith Nederland regelmatig, en heeft ze een grote groep mensen om zich heen verzameld. Velen komen naar haar bijeenkomsten en worden geraakt door haar werk en haar energie.

We zijn hele goede vrienden geworden, en elke keer als ze bij ons logeert voelt het volkomen natuurlijk en vertrouwd, ook voor mijn familie: mijn oudste dochtertje Uma is dol op Judith. Op de foto is hun eerste ontmoeting, bijna 4 jaar geleden.Ik ben zeer dankbaar voor deze verbinding, en kijk uit naar wat het zal brengen in de komende jaren.  Met liefde, Olivier.  februari 2010

De volgende dag was ik haar guide naar de diverse sacred sites in en rond de Glen en bij de gespleten rots ( in de volksmond Split Rock) en plechtig genoemd “Mary with the Praying Hands”, nam ik voor het eerst van mijn leven deel aan een pijp-ceremonie en rookten we de heilige Pijp.

Daarna zouden we elkaar nog vele malen ontmoeten en samenwerken, de laatste keer, deze herfst op Lesbos en Delphi en Athene. Ook op Lesbos, gedurende de 9.9.2009 Isis ceremonie rookten we de pijp. Dat was een dag van vrede, een stilte-moment, tusen alle chaos en uitdagingen van daarvoor en daarna.

Ik ben ervan overtuigd dat onze wegen elkaar nog vele malen zullen kruisen, zowel als met al die anderen, die met Judith verbonden zijn en deze website lezen.

Glen Lyon, Schotland

Agnes van de Beek, januari 2010 www.moederaarde.eu

De Sprengen – Henny Aleida Hendriks – met Johan Keijser

Al in mijn jeugd was ik herhaaldelijk te vinden bij de Sprengen, in het bos bij mijn geboorteplaats Laag Soeren. Het was voor mij een dierbare plek waar ik altijd vrolijker vandaan kwam dan ik er was heen gegaan. Ook later, toen ik al lang niet meer in de buurt woonde werd ik er steeds naar toe getrokken, vooral in tijden dat ik het moeilijk had. In het jaar 2000, 7 jaar nadat Johan en ik getrouwd waren, verhuisden we naar Drempt, niet ver daar vandaan.

Toen we samen met Judith, tijdens een van de eerste keren dat ze bij ons logeerde, op weg waren naar de Hunnebedden in Drente, wees ik haar de plaats waar ik geboren was. We waren al bijna het dorp uit toen Judith vroeg: “Are there springs?” …Ik riep verheugd dat dit zo was. “We have to go there”, was haar reactie. Ik meende dat dit niet kon omdat we een afspraak hadden met vrienden, maar Johan weersprak dat en dus keerde ik om en reed naar het bos. Daar moesten we nog een stuk lopen, maar Judith begon al meteen te channelen. Johan hield opname apparatuur bij Judith’s mond terwijl we in stromende regen richting de bron liepen. Ik voelde me zielsgelukkig. Eindelijk gerechtigheid. Nooit had ik veel ruchtbaarheid gegeven aan de troost die ik daar, op die speciale plaats, al mijn hele leven ervaar. En nu was er erkenning voor de bijzondere waarde van deze plek.

Volgens Judith was hier mijn eerste leven in menselijke vorm, en had ik in vele levens daarna op deze plaats ceremonies gehouden, als priesteres mensen geheeld, gedoopt en huwelijken ingezegend. Als kind zou ik hier al veel angst en verdriet over de tweede wereldoorlog, die begon toen ik 2 was, hebben opgelost en laten wegspoelen met het water. Het zou voor mij niet nodig zijn om de wereld over te reizen naar andere bronnen: van hieruit zou ik mijn helende werk voor Moeder Aarde kunnen blijven doen.

Het werd een lange transmissie die nog doorging in de auto, op weg naar Drente. Gelukkig is alles opgenomen en vastgelegd. Bijna iedere keer als Judith hier is gaan we wel samen naar deze dierbare plaats op Moeder Aarde, mediteren er en voelen een diepe verbondenheid.  

Toen Johan te ziek was om zelf nog naar de Sprengen te kunnen gaan en ik af en toe de zorg voor hem aan iemand anders kon overlaten, belde ik hem op als ik daar was en dan keek hij mee door mijn ogen. Dat waren ontroerende momenten. We besloten samen om na zijn overlijden zijn as bij de Sprengen te verstrooien. Die plechtigheid vond plaats op 12-12-2009.

Henny Aleida Hendriks.

Anne Frank’s boom 2008 tijdens bezoek Judith

Toen Judith in 2008 in Amsterdam was en er ruimte was om even spiritueel te free-wheelen, nodigde ik Judith uit om samen de Anne Frank-boom, de kastanjeboom in de achtertuin van het Anne Frank’s huis te ontmoeten. De boom was veel in de pers, hij was gedoemd om omgehakt te worden, zou het niet meer redden, dacht men. Niets bleek minder waar. De boom is in 2008 gestut, zodat hij de komende jaren veilig is gesteld. Inmiddels zijn er meer dan 100 zaailingen, niet alleen in Nederland maar over de wereld, o.a. ook in de VS verspreid. Het was niet gemakkelijk om dicht bij de boom te komen, daar het museum de bezoekers niet in de tuin laat. Echter op die regenachtige ochtend hadden Judith en ik geluk, via de receptie werd ons toegestaan een paar minuten bij de boom te zijn. Het voelde alsof de boom een verhaal te vertellen had, een nalatenschap, voordat hij misschien het leven liet. Judith kwam diep in verbinding met de kastanjeboom; het moest ook allemaal nog heel snel. Het jaar daarvoor waren we ook al samen in het huis van Anne Frank geweest en is er door Judith heel hard gewerkt aan een opschoning ter plekke. De boom vertelde over die tijd, dat Anne Frank en haar familie verbleven achter de draaideur en met name over de rol van Otto, Anne’s vader en de belangrijke rol, hoewel ondergedoken, hij toch heeft kunnen spelen.

Later in Frontier’s bookshop in aanwezigheid van Herman en Jeroen, kwamen de channelings door, mede verband houdend met Neurenberg en de rol van Otto Frank, de vader van Anne.  Een en ander is opgeslagen in Judith’s archief.

Foto 2008 in Frontier bookshop.

Agnes van de Beek, februari 2010.